Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2010

Ανησυχίες της Νεολαίας ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Νεολαία ΠΑ.ΣΟ.Κ., έγραψε στις 25/02/2010:

Το να διαβάζεις εφημερίδα σήμερα ή να παρακολουθείς ειδήσεις είναι μία σκέτη απελπισία… Οι οικονομικές ειδήσεις αποτελούν το μεγαλύτερο ποσοστό των θεμάτων, έχοντας μία μόνιμα αρνητική και απαισιόδοξη σκοπιά.

Το κυνήγι των αριθμών για τη μείωση του ελλείμματος όπως επιτάσσει το Πρόγραμμα Σταθερότητας είναι ένας διαρκής εφιάλτης για το οικονομικό επιτελείο της Κυβέρνησης, την ώρα που η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν δείχνει πρόθυμη να διαδραματίσει ένα συνθετικό και παράλληλα πολιτικό ρόλο προστασίας των κρατών-μελών της.

Κοιτάζω με ιδιαίτερη συμπάθεια τις προσπάθειες κυρίως του Πρωθυπουργού, αλλά και του υπουργού Οικονομικών να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα, και αντιπαραθέτω αυτή την προσπάθεια, με τις αντίστοιχες προσπάθειες- ή καλύτερα μη προσπάθειες- του κ. Καραμανλή και του κ. Αλογοσκούφη. Η διαφορά νομίζω ότι είναι πεντακάθαρα χαοτική…

Παράλληλα σκέφτομαι όλες εκείνες τις εργασιακές ομάδες οι οποίες προσπαθούν να διατηρήσουν τα κεκτημένα, τα οποία όμως σε αρκετές των περιπτώσεων είναι και εξωπραγματικά άδικες για πολλές από τις υπόλοιπες κοινωνικές ομάδες..

Η ερώτηση που μου έρχεται είναι η εξής: σε αυτήν τη χώρα θέλει κανείς να πληρώσει ή όλοι προσπαθούμε να ρίξουμε το μπαλάκι της ευθύνης στους δίπλα;

Από την άλλη όμως, υπάρχει και η πραγματική οικονομία, που δεν ξέρω κατά πόσο την σκέπτονται όλοι οι ορθολογιστές. Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις κλείνουν η μία μετά την άλλη και μία βόλτα σε οποιοδήποτε από τα στενά των συνοικιών της Θεσσαλονίκης το επιβεβαιώνει βλέποντας τα αναρίθμητα ενοικιαστήρια καταστημάτων. Ο κόσμος και λόγω έλλειψης χρημάτων, αλλά και λόγω φόβου, δεν ρίχνει το όποιο χρήμα έχει στην αγορά και η κατάσταση είναι ένας κακός φαύλος κύκλος.

Και τα ερωτήματα που συνεχίζουν να μου έρχονται είναι τα ακόλουθα, έχοντας και το άλλοθι ότι δεν είμαι οικονομολόγος:

-αξίζει όλο αυτό το αυστηρό πρόγραμμα της μείωσης του ελλείμματος να περιθωριοποιήσει ακόμα περισσότερο κάποιες κοινωνικές ομάδες; Και μέχρι ποιο σημείο αλλά και ως πότε, θα λειτουργούμε σε ένα πλαίσιο υπερβολικά αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας;

-δεν πρέπει να υπάρχει παράλληλα με το πρόγραμμα λιτότητας και ένα πρόγραμμα ανάπτυξης της οικονομίας το οποίο μεσοπρόθεσμα θα περιορίσει δομικά και όχι μόνο λογιστικά το έλλειμμα της χώρας;

-δεν μπορεί το ελληνικό κράτος να προχωρήσει σε δανεισμό από τους ίδιους τους έλληνες πολίτες με ομόλογα, τα οποία και θα είναι προσιτά οικονομικά ώστε να μπορεί να τα αγοράσει η μέση ελληνική οικογένεια (π.χ. ελάχιστο ποσό 1000 euro), αλλά θα είναι και σε χαμηλότερο επιτόκιο από αυτό με το οποίο μας δανείζουν όλοι οι υπόλοιποι;

-δεν πρέπει επιτέλους τα αυτονόητα να τα κάνουμε πράξη; Να κοπούν οι μισθοί τύπου ΕΡΤ και άλλα τέτοια προκλητικά φαινόμενα, να μπουν στη φυλακή όσοι φοροδιαφεύγουν και απαιτούν το κάθε είδους φακελάκι σε όποια υπηρεσία και αν είναι , να πληρώσουν όλοι φόρο σύμφωνα με το εισόδημα τους, να ανοίξουν τα κλειστά επαγγέλματα, να δοθούν τα χρήματα από το ΕΣΠΑ άμεσα, να μην χρειάζεται κάνεις για να ανοίξει μία επιχείρηση να περιμένει δύο χρόνια και όλα όσα τα λέμε μεταξύ μας στις συζητήσεις αλλά δεν τα βλέπουμε ποτέ να γίνονται πράξη…

Περνούν άπειρες σκέψεις από το μυαλό κάποιου όταν παρακολουθεί ειδήσεις..σε πολλές περιπτώσεις το πιάνει και ένα αίσθημα αδικίας, θλίψης αλλά και οργής…

Σε αυτή τη χώρα πρέπει να κάνουμε πρώτα τα αυτονόητα.. μετά μπορούμε να ασχοληθούμε και με ειδικές πολιτικές.. ελπίζω να τα καταφέρουμε αλλιώς…

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Καλά τα λες νεολαία,το θέμα είναι ότι,κανένα οικονομικό μέτρο δεν θα πετύχει,αν όλοι δεν αλλάξουμε νοοτροπία.
Δυστυχώς η νοοτροπία μας δεν είναι να βοηθήσουμε τη χώρα μας συμμετέχοντας ο κάθε ένας στα βάρη,ανάλογα με το εισόδημά μας.Η νοοτροπία μας είναι πως θα διαφύγουμε της φορολόγησης,θα κρύψουμε ότι μπορούμε,κ.ο.κ.και ναι μεν υπάρχουν αυτοί ποου έχουν κλέψει,αλλά και όλοι εμείς δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών.
Δυστυχώς κι΄αυτά τα μέτρα που προτείνετε ή ρωτάτε λογικά μπορεί να εφαρμόζονται,αλλά δεν είναι άμεση η απόδοσή τους,και εξ΄α΄λλου οι ευρωπαίοι μας πιέζουν γιά άμεσα αποτελέσματα.Τα οποία,δυστυχώς με τις απεργίες και τη στάση που έχουμε δεν θα αποδώσουν.