Μετανάστες στην «ΑΓΚΑΛΗ» μας

Ιωάννα Αντωνάκου, έγραψε στις 21/07/2009:

Δεν άντεχαν και ήρθαν να μοιραστούνε την κόλασή τους μαζί μας .
Μετανάστες με κάθε τρόπο .
Το πρώτο που στερήθηκαν η πατρίδα τους .
Τα πρώτα, που μας έδωσαν φτηνά εργατικά χέρια, περισσότερη ανεργία για τους ΄Ελληνες, περισσότερη εγκληματικότητα.
Το πρώτο, που τους δώσαμε εκμετάλλευση και ενοχές, είχαν, δεν είχαν.
Κερδισμένοι από τα φτηνά εργατικά χέρια οι έχοντες και κατέχοντες.
Πραγματικά ζημιωμένοι οι Έλληνες εργαζόμενοι και άνεργοι, που είδαν:

• Τους εαυτούς τους να εκτοπίζονται από θέσεις εργασίας.
• Τα μεροκάματα και τα δικαιώματά τους να συμπιέζονται προς τα κάτω από τον άνισο ανταγωνισμό.
• Τις φτωχογειτονιές τους να υποβαθμίζονται ακόμα περισσότερο .

Όλα αυτά πρόσφορο έδαφος για «ακραιφνείς » και συνάμα μάταιες κραυγές του τύπου «Να φύγετε . Να πάτε αλλού… » , που όμως εξαργυρώνονται μια χαρά σε πολιτικό επίπεδο από την άνοδο της ακροδεξιάς.
Πολιτικές ρυθμίσεις και φωνές συμπαράστασης για τους μετανάστες, από ανθρώπους της ευρύτερης προοδευτικής παράταξης, για ανθρωπιά , αλληλεγγύη και έννομη τάξη βασισμένη σε θεσμούς και κανόνες, δεν φάνηκαν να λύνουν το πρόβλημα , σ΄ έναν διεφθαρμένο από την κορφή του κρατικό μηχανισμό.
Και μπήκε επιτακτικά το θέμα της φύλαξης των συνόρων από τις ορδές των πεινασμένων και ευρωπαϊκής ενίσχυσης για ν’ αποφευχθεί ο κίνδυνος της αποσταθεροποίησης.
Αλλά η πείνα δεν συγκρατείται . Πάντως όχι με αστυνομικά μέτρα .
Και η πείνα έχει τις αιτίες της .
Στις πατρίδες των μεταναστών οι φυσικοί πόροι καταληστεύονται με την συνενοχή των εγκάθετων τοπικών αρχόντων από γραβατωμένους κυρίους και ευυπόληπτες πολυεθνικές, από εκβιαστικούς πολέμους και αποικιοκρατικές πολιτικές ημών των ανεπτυγμένων χωρών της Ευρώπης και της Αμερικής.
Και εγώ η Ευρωπαία , που σωπαίνω ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, φταίω για την πείνα , την προσφυγιά και την εγκληματικότητα, που γεννάει και γυρνάει σε μένα.
Και εγώ η Ευρωπαία που κάθομαι στο καναπέ και νομίζω ότι δεν με αφορά τι γίνεται στο Αφγανιστάν ή στη Σομαλία λησμόνησα το πάθημα του «μέρμηγκα» από το τραγούδι του Λοΐζου.
Αυτοί οι άνθρωποι για να μην μας πνίξουν πρέπει να έχουν λόγο για να επιστρέψουν.
Ειρήνη και στοιχειώδεις όρους επιβίωσης στις πατρίδες τους.
Και … είναι σίγουρο ότι αυτοί το θέλουν πολύ περισσότερο από εμάς …