Η επόμενη μέρα

Μαριλένα Κοππά, Ευρωβουλευτής ΠΑ.ΣΟ.Κ. έγραψε στις 07/07/2009:

Πριν καλά-καλά μετρήσουμε τις ψήφους αυτών που τελικά πήγαν στην κάλπη, η Επιτροπή προετοιμάζει σχέδιο ευέλικτης εργασίας σε περιόδους κρίσεων. Θα μας βρουν μπροστά τους, αλλά θα βρουν λιγότερους από εμάς.

Στην Ευρώπη, η ακροδεξιά ετοιμάζει ένα εξαιρετικά αποτελεσματικό προπέτασμα καπνού, ψάχνοντας ως ιεροεξεταστές για καθαρτήρια θύματα εξιλέωσης από την κρίση ανάμεσα σε Τσιγγάνους, Μουσουλμάνους, και κάθε λογής Αγιάννηδες. Η «υπεύθυνη δεξιά» τρίβει τα χέρια της. Από τη μία πλευρά κρατικοποιεί την κάθε λογής ιδιωτική χασούρα ενός καπιταλισμού καζίνο, και από την άλλη είναι έτοιμη να πουλήσει προστασία στον εξαθλιωμένο κόσμο των υποβαθμισμένων προαστίων.

Στο μεταξύ, κάθε φωνή που διεκδικεί σύνθετες λύσεις, συνθέσεις κοινωνικών δυνάμεων, διαφάνεια και αναδιανομή, πνίγεται και απαξιώνεται. Το γνωστό διαφημιστικό εύρημα με τα παπαγαλάκια, ελάχιστα διαφέρει από τη φασιστική απαξίωση όλων των διανοούμενων: έχουμε μπει σε μία επικίνδυνη ρότα όπου ο κριτικά σκεπτόμενος χάνει ακόμα και την ανθρώπινη του υπόσταση. Αντίθετα, ηρωποιείται η βία αυτόκλητων σωτήρων του νόμου, της τάξης, της θρησκείας και του ελληνορθόδοξου πολιτισμού, που μεταδίδουν εύκολα, εύπεπτα και τηλεοπτικώς σαγηνευτικά μήνυματα προστασίας.

Στο μεταξύ η αριστερά ακολουθεί την πεπατημένη. Διαιρεμένη αέναα σε όλο και μικρότερες αιρέσεις, ψάχνει για την «πραγματική αλήθεια», που εκ της αποκαλύψεως, θα μας βγάλει από την κρίση. Σήμερα έχουμε ευθύνη. Έχουμε την ευθύνη να μην αφήσουμε τους πειρατές του νεοφιλελευθερισμού να κάνουν ρεσάλτο σε μία φοβισμένη κοινωνία, ξεπουλώντας ότι έχει μείνει από το κοινωνικό μας κράτος.

Το γεγονός είναι ότι, πολλοί σκεπτόμενοι πολίτες πήγαν παραλία, κάθησαν στην πολυθρόνα τους και αφ’ υψηλού αρνήθηκαν να «συμπράξουν με το σύστημα» ψηφίζοντας. Και αυτοί, αποτελούν αέρα στα πανιά του δεξιού και ακροδεξιού πειρατικού, αφού δε μετέχουν του δημόσιου λόγου, και αφήνουν δια της αποχή τους τη γνώμη τους ως πλιάτσικό σε μία ακροδεξιά που εκπροσωπεί κάθε άφωνο πολίτη. Ανάμεσα σε τόση σιωπή, κυριαρχούν μόνο κραυγές.

Η αριστερά οφείλει να ξεβολευτεί. Η δεξιά έχει ήδη τεμαχίσει την κοινωνία μας σε μικρά ανυπεράσπιστα κομμάτια – Τσιγγάνων, Μουσουλμάνων, Μειονοτικών, ομοφυλόφιλων, κ.ο.κ. – και οδεύει προς τη θυσία τους. Όσοι αριστεροί έχουμε απομείνει στο Ευρωκοινοβούλιο έχουμε ευθύνη να αναπτύξουμε δημιουργικές πολιτικές διεξόδους εδώ και τώρα. Στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο έχει αρχίσει ήδη να φαίνεται η διαμόρφωση συνεργασιών και η σύμπραξη ακροαριστεράς και σοσιαλδημοκρατίας, προκειμένου να αντιταχθούμε σε μία ακόμα θητεία του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Μπαρόζο. Μέχρι τώρα, πάντως, δε διαμορφώνεται η απαραίτητη κοινοβουλευτική πλειοψηφία υπέρ αυτής της υποψηφιότητας. Το πεδίο συνεργασίας δεν τελειώνει προφανώς εδώ.

Από την αριστερά της οικολογίας έως την σοσιαλδημοκρατία υπάρχει ακόμα μία δυνατότητα δημιουργίας ενός προοδευτικού μετώπου που, εάν το αγνοήσουμε, θα έχουμε την ευθύνη μίας ιστορικής ήττας.

Είτε θα αφήσουμε τους Ιταλούς, Γάλλους, Βρετανούς, Σλοβάκους, Δανούς, Φιλανδούς και Έλληνες ακροδεξιούς να καταλάβουν το πλοίο με τη συνδρομή των «υπεύθυνων κεντροδεξιών», ή θα αλλάξουμε ρότα.

Είτε θα αφήσουμε την πολιτική να γίνει ένα παιχνίδι δημιουργίας, καπηλείας και εμπορίας φόβου είτε θα αναλάβουμε τις ευθύνες μας και θα συνθέσουμε τις δυνάμεις που μας έχουν απομείνει. Η δεύτερη επιλογή, δεν είναι καθόλου βολική και απαιτεί από την αριστερά να ξεπεράσει τον εαυτό της.